Στα πλαίσια του 4ου Εργαστηρίου Δεξιοτήτων της φετινής χρονιάς, με θέμα «Η Ιστορία της πόλης μας : Νίκαια 1923 – 2023», η Τετάρτη τάξη έκανε σήμερα το πρωί μια περιήγηση στα πιο εμβληματικά σημεία της πόλης μας που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από το σχολείο μας.
Ξεκινήσαμε από το Χαμάμ που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του 3ου Γυμνασίου. Το χαμάμ “Μικρά Ασία”, τα δημόσια λουτρά της εποχής, κτίστηκε το 1920 από τον Αρμένιο Αρτίν Παλατζιάν και ανακαινίστηκε πριν από μερικά χρόνια από τον Οργανισμό Σχολικών κτιρίων, ώστε να λειτουργήσει ως αίθουσα εκδηλώσεων του 3ου Γυμνασίου. Ο διευθυντής κ. Γ. Μήτραινας με τον υποδιευθυντή κ. Γ. Αβραμίδη μάς υποδέχτηκαν φιλόξενα και μας ξενάγησαν στους χώρους του Χαμάμ, αλλά και στον χώρο της έκθεσης της τεχνολογίας.
Συνεχίσαμε, με την εξαιρετική ξενάγηση του κ. Γιώργου Τουρλακίδη, και περάσαμε από τη Στοά στην οδό 7ης Μαρτίου 1944 (είσοδος στην παλιά αγορά), ακούσαμε την ιστορία του Μητροπολίτη Γερβασίου Γρεβενών, από τον οποίο ονομάστηκε και ο κεντρικός δρόμος που περνά μπροστά από το παλιό κτίριο του Δημαρχείου, και είδαμε πού βρισκόταν και η Γέφυρα στην αρχή της οδού Μπελογιάννη.
Αμέσως μετά πήραμε την οδό Παναγή Τσαλδάρη, καμαρώσαμε το καινούριο κτίριο του Δημαρχείου, και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία του Αγίου Νικολάου με τον σταθμό του Μετρό της Νίκαιας. Μπήκαμε και στον εντυπωσιακό ναό του Αγίου Νικολάου όπου πήραμε και το δωράκι μας, μια εικόνα του Αγίου, από τον ευγενέστατο ιερέα.
Ο επόμενος σταθμός μας ήταν η πλατεία της Οσίας Ξένης, με τον Ιερό Ναό από τη μια, και το ηρώο της πλατείας από την άλλη. Το επιβλητικό άγαλμα του Γιώργου Ζογγολόπουλου, μνημείο των Πεσόντων Κοκκινιάς, κυριαρχεί στην πλατεία, ενώ πίσω του βρίσκονται τα γραφεία της Μητρόπολης. Πιο πίσω, μας φανερώθηκε ο χώρος της Μάντρας της Κοκκινιάς.
Ιστορικός χώρος, ποτισμένος με πολύ αίμα και πολλά δάκρυα… Η κ. Ρηνιώτη μάς υποδέχτηκε στον εξωτερικό και στον εσωτερικό χώρο όπου είδαμε στις αναρτημένες φωτογραφίες τα πρόσωπα των αγωνιστών που έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη μέρα στο Μπλόκο της Κοκκινιάς… 17 Αυγούστου του 1944
Εντωμεταξύ στις διαδρομές μας, παρατηρούσαμε τα παλιά προσφυγικά σπίτια, τα Γερμανικά όπως λέγονταν. Σπίτια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, που στέγασαν τους πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική καταστροφή…
Τελευταία στάση ήταν η μικρή εκκλησία των Αγίων Αναργύρων με τη μεγάλη ιστορία! Ο ευγενικός πατέρας Βασίλειος, όχι μόνο την άνοιξε ειδικά για μας, αλλά μας μίλησε για την ιστορία του ναού, για τις τοιχογραφίες με την πολύ ιδιαίτερη τεχνοτροπία τους και όλα όσα δημιούργησαν ο ίδιος και ο γιος του, ο πατέρας Σπυρίδωνας, για τους πιστούς. Εντυπωσιακοί οι διπλανοί χώροι του ναού που λειτουργούν ως βιβλιοθήκη και πνευματικό κέντρο.
Το τέλος της περιήγησής μας έφτασε, αλλά προλάβαμε να ρίξουμε μια ματιά και στο Τούρκικο Νεκροταφείο της οδού Καψαμπέλη, μια απόδειξη του σεβασμού και της φιλίας που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δυο λαούς, παρά τις τραγικές στιγμές που έχουν προηγηθεί…
Επιστρέψαμε στο σχολείο, αποκαμωμένοι από το πολύ περπάτημα, αλλά περήφανοι για την πλούσια ιστορία του τόπου μας και γεμάτοι συναισθήματα απ’ όλα όσα μάθαμε για τους προγόνους μας που, παρ’ όλες τις καταστροφές που βίωσαν, στάθηκαν στα πόδια τους, πολέμησαν, δούλεψαν σκληρά και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σύγχρονη πόλη, την πόλη μας!!!